Niektóre rasy gołębi hodowlanych, żyjących w otwartych gołębnikach, podobnie jak wolno żyjące chętnie żerują latem na łąkach i polach, wydziobując ulubione przez siebie nasiona chwastów.

W tym okresie wystarcza im jedynie dokarmianie, głównie ziarnem. Przy ustalaniu letnich dawek karmy trzeba jednak brać pod uwagę miejsce ich stałego zamieszkania, gdyż ptaki z gołębników znajdujących się w centralnych dzielnicach wielkich miast, mają ograniczone możliwości zdobycia dostatecznej ilości wszystkich potrzebnych im składników pokarmowych. Od końca października do marca pola są puste, mokre lub zasypane śniegiem. W tym okresie gołębiom hodowlanym musimy dostarczać regularnie pełne porcje urozmaiconych, bogatych w składniki witaminowo-mineralne pasz.

Gołębie na stałe przebywające w gołębniku i w wolierze trzeba karmić dwa razy dziennie (rano i wieczorem), urozmaiconą sezonową paszą. Jedna para gołębi, w zależności od rasy, wielkości, ruchliwości i okresu aktywności rozrodczej, zjada w ciągu roku od 30 do 45 kg karmy mieszanej, nie wliczając w to dodatków mineralnych, zielonek w wody. Na karmę składają się: nasiona chwastów, ziarna zbóż (oprócz żyta i owsa), korzenie roślin okopowych, suszony chleb, ugotowane i rozdrobnione mięso, mączkę z suszonej krwi zwierzęcej lub mięsa oraz zielonkę i skiełkowane ziarno. Ziarno, przeznaczone na skiełkowanie, można wysiać w skrzynkach ustawionych w wolierze czy wokół gołębnika; gdy wykiełkuje ptaki zaczną je wydziobywać. Skiełkowane ziarno jest źródłem witamin grupy B, A, D i E.

Ziarno i nasiona należy podawać zawsze w mieszance, gdyż jednostronny pokarm może wywołać niepożądane następstwa, zapasienie, osłabienie płodności itp. W skład suchych mieszanek mogą wchodzić: ziarna i nasiona chwastów i roślin uprawnych - wyki ptasiej, peluszki, łubinu słodkiego, bobiku, konopi, rzepaku, soczewicy, grochu, jęczmienia, pszenicy, prosa i kukurydzy. Podawane ziarno musi być zdrowe, nie uszkodzone przez gryzonie, pasożyty zbożowe, czyste, nie zatęchłe i nie spleśniałe, bez nasion roślin trujących (kąkol, sporysz). Na mieszanki wilgotne składają się: gotowane i parowane ziemniaki, rozdrobnione i wymieszane z kwaśnym mlekiem i z makuchem rzepakowym, tarta marchew ze śrutą zbożową, śruta zbożowa z mączką mięsną lub suszoną krwią i z kwaśnym mlekiem, namoczonym w posolonej wodzie i dobrze odciśnięty suszony chleb z mączką mięsną, wygotowane i rozdrobnione mięso, najlepiej końskie, zmieszane z ziemniakami lub ze śrutą zbożową. Przy podawaniu tych mieszanek należy zwracać uwagę, by były one wilgotne, lecz nie w postaci płynnej, trudnej do dziobania, a więc zniechęcającej ptaki do jedzenia. Taki płynny pokarm może również spowodować biegunkę. Do zielonek należą: sałata, szpinak, seradela, lucerna, kapusta włoska, gorczyca, jarmuż. Są one głównie źródłem witaminy C.

Dodatki mineralne, jakie regularnie trzeba podawać ptakom żyjącym w zamknięciu, a zimą również i latającym, to: kreda pastewna, wygotowane lub wyprażone i potłuczone skorupy jaj, mączka kostna, węglan wapnia lub tłuczone muszle małży morskich. Niezależnie od tych dodatków ptaki powinny mieć zawsze w gołębniku drobne kamyki, żwirek i piasek rzeczny, które znakomicie pomagają w mechanicznym rozcieraniu pokarmu ziarnistego, a których brak powoduje gorsze przyswajanie składników pokarmowych i chudnięcie.

Zaleca się także podawanie gołębiom grudek wysuszonej gliny z dodatkami mineralnymi i smakowymi. Najlepiej, więc zrobić duży gliniany kołacz, a potem tylko go kruszyć stopniowo na drobne grudki. Oto przepis: 3 kg gliny, 3 kg gruboziarnistego piasku, 3 kg gaszonego wapna, 0,5 kg soli kuchennej, 0,25 kg anyżu i kminku, ewentualnie wyprażone i potłuczone skorupy jaj - wszystko dokładnie mieszamy, formujemy i suszymy na słońcu.

Ilość podawanej karmy musi ustalić sam hodowca, obserwując, czy gołębie wydziobują karmę, czy ją pozostawiają w dużej ilości, czy też rzucają się na nią łakome z wyraźnymi oznakami głodu. W każdym razie pamiętać trzeba, że zimą, to jest w okresie małej aktywności płciowej i ograniczonej ruchliwości, dawka czystego ziarna nie powinna przekraczać 30-40 g dziennie, należy zwiększyć ją tylko podczas silnych mrozów do 60 -70 g dziennie. Pokarm uzupełniamy tartą marchwią (źródło karotenu), drobno siekanymi burakami lub inną wilgotną paszą, do której można dodać tran - licząc 0,5 łyżeczki na 20 ptaków. W tym okresie skład mieszanki ziarnistej przy jednorazowym karmieniu ptaków w godzinach południowych powinien wyglądać następująco: 40% śrutowanej kukurydzy, 40% jęczmienia i 20% pszenicy lub 80% śrutowanej kukurydzy, 14 % jęczmienia i 6% wyki. W okresie składania jaj i karmienia piskląt dajemy, rano i wieczorem, mieszankę składającą się z: 40% prosa, 20%wyki, 10% grochu, 10% kukurydzy, 10% pszenicy i 10% jęczmienia lub 30% pszenicy, 15% kukurydzy, 45% wyki, 5% rzepaku i 5% konopi. Do obu tych zestawów, zamiast jednego ze składników, można dodawać kaszę gryczaną.

We wrześniu, czyli miesiącu głównego pierzenia się, podajemy ptakom mieszankę w składzie: 30% prosa, 25% wyki, 25% kukurydzy, 5% pszenicy, 5% konopi i 10% jęczmienia. Gołębie duże wymagają nieco innej, bogatszej paszy. Mieszanka dla nich składa się z: 70 % grochu i wyki, 10% nasion roślin oleistych (konopi, lnu, słonecznika, rzepaku), 10% otrąb pszennych i 10% kukurydzy.

Do karmy należy dodawać zielonki bogate w witaminy i mieszankę mineralną składającą się z: 40% sproszkowanych muszli małży morskich, 35% piasku krzemionkowego, 10% sproszkowanego węgla drzewnego, 5% mączki kostnej, 5% kredy pastewnej, 4% soli kuchennej i 1% siarczany żelaza.

Woda do picia, której gołębie potrzebują bardzo dużo, musi być zawsze świeża i czysta, zimą podgrzana do temp. 20-25°C i uzupełniamy czy wymieniamy 2-3 razy w ciągu dnia. Do wody dobrze jest dodawać, co pewien czas (raz lub dwa razy na tydzień) w celach leczniczo-dezynfekcyjnych, 1% siarczanu żelaza, 2% siarczanu miedzi i 0,01% nadmanganianu potasu.